Tylko to dzieło czegoś jest warte,
z którego człowiek może się poprawić
i mądrości nauczyć.

Adam Mickiewicz

W literaturze wywołał on przewrót tak zupełny, wniósł do niej dzieła tak potężne, że olśnieni nimi współcześni nie odważyli się zestawiać go z poprzednikami, a Krasiński wprost twierdził, że ....przed Mickiewiczem nie było w Polsce poezji. I dlatego imię Mickiewicza będzie trwało po wieczne czasy.

Adam Mickiewicz urodził się w Zaosiu pod Nowogródkiem 24 grudnia 1798 roku. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Z okresu dzieciństwa, które poeta nazwał później sielskim, anielskim, podkreślić należy przede wszystkim wpływ przyrody i znajdujących się w domu pamiątek historycznych. Po latach poeta często wracał we wspomnieniach do kraju lat dziecinnych.

Mickiewicz od najwcześniejszych lat swojego życia dużo czytał i nauce oddawał się z wielkim zaangażowaniem. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim na wydziale filologiczno-historycznym.

W latach 1819 - 1823 pracował w Kownie. Wtedy nawiązał bliższe kontakty z grupami filomatów i filaretów, pisał także swoje pierwsze utwory poetyckie, takie jak: Pieśń filaretów czy Oda do młodości. W tamtym czasie poznał również Marylę Wereszczakównę. Miłość do niej wpłynęła na jego późniejsze życie, nie tylko osobiste, ale również na jego twórczość. W Kownie Mickiewicz pracował jako nauczyciel. Napisał wówczas m.in. Ballady i romanse, Grażynę oraz II i IV część Dziadów.

W 1823 roku organizacja filomatów, do której należał Mickiewicz, została zdekonspirowana. Poetę skazano na zesłanie do Rosji, gdzie zaprzyjaźnił się z tamtejszymi romantykami. Odwiedził Krym, Moskwę, Petersburg, Odessę. Wtedy też powstały jego słynne Sonety krymskie oraz Konrad Wallenrod.

W 1829 roku po wyjeździe z Rosji znalazł się we Włoszech, tam też dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego. Po nieudanej próbie przedostania się do Królewca w 1831 roku dołączył do uchodźców w Dreźnie, gdzie napisał III część Dziadów.

W 1832 roku udał się do Paryża, gdzie postanowił pozostać na dłużej; napisał tam swoje najsłynniejsze dzieło - Pan Tadeusz. W 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską. Pracował na nowo utworzonej katedrze literatury słowiańskiej w College de France. Był również przywódcą koła towiańczyków.

W 1855 r. wyjechał do Konstantynopola, by wesprzeć formowane tam legiony do walki z Rosją. Wszystkie jego plany przerwała nagła śmierć. Ciało poety przewieziono do Francji i pogrzebano na polskim cmentarzu w Montmorency pod Paryżem, a 35 lat później sprowadzono na Wawel. Adam Mickiewicz był - jak napisał Zygmunt Krasiński: i miodem, i mlekiem, i żółcią, i krwią duchową [...] był wieszczem nie tylko narodu, ale wszystkich plemion słowiańskich.- My z niego wszyscy...