Pedagogika twórczej aktywności, bliska jest polskim postulatom zintegrowanego wychowania przez konsekwentne wiązanie procesów swobodnej ekspresji twórczej. Takie właśnie działania formułują młodych ludzi zdolnych do samookreślenia, do świadomego zaangażowania i samodzielnego myślenia. Podobne zadania zostały postawione uczniom klasy 1c, którzy wypowiadali swoje uczucia, doznania, przeżycia, kontemplowali z przyrodą i poznawali zawiłości charakterologiczne drugiego człowieka. Wspólnie z nauczycielem próbowali zatrzymać i ocalić od zapomnienia kilka ważnych chwil, uczyć się wartości. Twórczość łączyła ich z przeszłością, wzbogaciła wewnętrznie oraz dała poczucie dobrego zagospodarowania czasu, łagodziła kompleksy, pozwoliła się cieszyć chwilą, "bowiem życie nasze zamknięte jest chwili , którą przeżywamy".




Choć tyle lat od publikacji Pańskich dzieł minęło w społeczeństwie wciąż zapisane przez Pana prawdy panują. Wprawdzie wszystko inaczej opakowane, lecz znajdują one niejedno powiązanie. Przyroda przez Pana tak wielbiona przetrwała, choć odrobię zmieniona. Ludzie wciąż adorują esencję polskiej flory i fauny- z przychylnością się w niej upajają. Jej bezpieczne ramiona ich otulają, do snu uspokajają. Staropolskie dęby wciąż historie dawne wyszeptują, a ciche grusze na wstędze miedzianej, zielonej się wylegują. Wieki upływają, a stosunki międzyludzkie się nie zmieniają. Spory z pokolenia na pokolenie się utrwalają. Lata mijają, a Pańskie dzieła z czasem samej dobroci nabierają. Są jak relikwia narodowa, błogosławione są ich słowa.

 

Z poważaniem, uczniowie klasy 1c wychowawca klasy Ewa Widaj